Tüm yalnızlara, yalnızlığıyla gurur duyanlara, gerçekten sevenlere ve başkasının acısını küçümsemeyenlere gelsin...
Sonra yeni bir sayfa açarım kendime, kuşları ölmüş gökyüzüme kurşun kalemden kuşlar çizerim. Bir sokağın sonuna kadar kahkahalar atıp o sokağı maviye boyayacak yeniden gülüşlerim. Belki mutluluktan uçmam ama en azından ayaklarım yere sağlam basar...
İnan bana hayat sana kaktüsün dikenlerinideğil, rengârek açan çiçeklerini gösterir...
Insanların yüreği de, yaşattıkları da mevsim gibidir, kimisi baharı serer ömrüne, kimisi yazını kışa çevirir.
Umut içinde büyüttüğün mevsimde gizli. İnsan en dibe düştüğünde bile ne zaman çıkacağını düşünür çünkü umut etmek en güzel teslimiyettir. Toparlanmamız hatta her şeye yeniden başlamamız gerektiğini biliriz.
Ben gözyaşlarımı mutluluğa saklıyorum...